Teks: Gen 11:7 en Hd 2:4
Ons dink vandag terug aan die uitstorting van die Gees. Dit het gebeur soos ons gelees het in Hd 2 op die dag van die Pinksterfees. Dit was 50 dae na die paasfees.
Hierdie fees was een van drie groot feeste in die Joodse kalender. Die pinksterfees was dus ‘n geleentheid waarby Jode vanoor die destyds bekende wêreld na Jerusalem toe gekom het.
Dit was ‘n oesfees waartydens die Jode met groot vreugde die eerste graan van die oes aan die Here kom offer het. Dit was ‘n tyd van blydskap en van nuwe begin.
Die Jode moes ook Dt 26 van v 3 af herhaal op die dag. En in v3 staan daar:
Jy moet na die priester toe gaan wat in daardie tyd daar sal wees, en vir hom sê: ‘Ek verklaar vandag voor die Here u God dat ek gekom het in die land wat die Here met ’n eed aan ons voorvaders beloof het om aan ons te gee.’ (De 26:3)
Elke Jood het dus verklaar dat hulle reeds in die beloofde land ingegaan het, reeds die beloftes van die Here vir hulle toegeëien het.
Sommige Jode het ook hierdie fees verstaan as ‘n herdenking van die gee van die wet. Hierby sluit Augustinus, 'n baie bekende kerkvader, aan. Augustinus sê dat die Heilige Gees uitgestort is op hierdie dag, omdat die wet 50 dae na die volk Israel uit Egipte is, aan hulle gegee is. Soos Christus dan die vervulling van die Paasfees is, só is die Heilige Gees wat die wet van God op die tafels van ons hart skryf, die vervulling van die wet wat op kliptafels geskryf is. Dis immers die Heilige Gees wat aan jou insig en wysheid gee. Dis Hy wat jou lei van onbegrip na begrip, van verwarring na orde, van onverstaanbaarheid na verstaanbaarheid.
Dit is duidelik uit die twee talewonders. Die een by die toring van Babel en die een toe die Heilige Gees uitgestort is.
DIE TORING VAN BABEL
Julle ken die verhaal van die toring van Babel. Wat is opvallend van die verhaal? Die belangrikste is dat die mense wou wees soos God. Hulle wou 'n stad met 'n toring bou wat tot aan die hemel reik (v4). Die doel daarvan is dat hulle wou naam maak vir hulleself. Om naam te maak beteken om roem te verwerf. Te streef na die onsterflike. Dit wil sê om op hulle eie manier iets te wil bereik wat Goddelik is. Hulle wou vir hulleself naam maak.
Hulle het geleef sonder om met God rekening te hou. Net in die hoofstukke voor hierdie verhaal, word dit duidelik dat God die mense van die wêreld oor die hele aarde wou laat versprei het. Hy het die mense in verskillende nasies laat ontwikkel om te trek na verskillende dele van die wereld. So sou hulle aan sy opdrag gehoorsaam wees om die aarde te vul en te bewoon en te bewerk. Maar hulle het almal een taal gehad en het mekaar verstaan. Dit was wat dit vir hulle maklik gemaak het om in ongehoorsaamheid en in opstand teenoor die Here te leef.
Daarom verwar die Here hulle taal. Dis meer as net woordbetekenisse wat nie verstaan kon word nie. Dis veral 'n innerlike verdeeldheid en verskeurdheid wat ter sprake is.
Sien jy hoekom dit gebeur het? Dis a.g.v. ongehoorsaamheid aan die Here. Wat harmoniese verskille sou gewees het, het nou verskeurdheid geword.
UITSTORTING VAN DIE GEES
Die van julle wat al met lewensprobleme geworstel het, het dit al ervaar. Die mens wikkel homself net al verder in 'n warnet vas as mens in eie krag die oplossing wil genereer. Jy moet verantwoordelikheid aanvaar vir jou dade, dis waar! Maar ek loop my telkens vas as ek soos 'n klein kindjie sélf wil.
Daarom het God die antwoord gegee: Jesus Christus, sy enigste Seun, ons Here en Verlosser. Hy het met sy bloed aan die kruis versoening gebring. Met Sy hemelvaart het Hy 'n ander Trooster belowe: die Heilige Gees.
Met Pinkster is die belofte vervul – die Heilige Gees het gekom op ‘n manier wat ongekend was. Dis nie dat die Heilige Gees nie voorheen daar was nie. Hy is immers God wat van altyd af daar was. Hy het ook in die OT gewerk. Ons lees hoe die Gees profete en konings en ander mense met spesiale gawes en vermoëns vervul het vir die spesifieke take wat die Here hulle opgelê het.
Soos Pinkster dus ‘n fees was van ‘n nuwe begin, die eerstelinge van die nuwe oes, die erkenning dat die beloofde land ingegaan is, so is die uitstroting van die Heilige Gees die begin van ‘n nuwe bedeling, die geboorte van die kerk van die NT. Die ingaan in alles wat die beloofde land ‘n skaduwee van was. Ons is ook nou vry om al die goeie goed te ervaar wat die Here God verkies het dat ons kan geniet.
Maar ek loop dit nou vooruit. Die dag van Pinkster het vir die klein groepie van 120 Jesus-volgelinge aangebreek. Verseker met ‘n gevoel van afwagting! Afwagting gevoed uit die betekenis van die Joodse Pinksterfees, maar ook uit die belofte van die Here Jesus self wat gesê het dat hulle in Jerusalem moet wag op die gawe van die Gees.
Hulle was ook soos die mense by die toring van Babel bymekaar. Maar hierdie keer in gebed. In gehoorsaamheid en nie in opstandigheid nie.
Toe hoor en sien hulle dit!
Die skielike geluid van die wind moes hulle van al hulle selfvertroue ontneem. Dit moes hulle voorberei om in afhanklikheid teenoor die Here te wag op wat kom. Die beeld van die wind dui ook op die werking van die Gees. Die Gees wat soos die wind waai waar Hy wil, jy hoor sy geluid, maar jy kan Hom nie sien nie.
Die tonge soos van vuur dui op die brandende effek van hulle woorde. OP die warmte en lig wat die Heilige Gees gee in sy genade.
Wind en vuur. Dit dui op die effektiewe krag van God waarmee elkeen wat glo van toe af bemagtig is. Die uitstorting van die Gees sê nie dat God die Gees nie voorheen effektief en met krag gewerk het nie, maar dit sê dat elke gelowige bemagtig is en nie net sommiges met tye nie.
Dan gebeur die talewonder. Hulle praat in verskillende tale. Herkenbare tale. Anders as wat later in die Bybel van gepraat word van onverstaanbare tale.
En hierdie keer is daar nie verwarring nie, maar almal verstaan die groot wonderdade van God.
Sien jy, God keer die veroordeling van Babel om.
Die verskeurdheid word heelgemaak! Daar is eenheid ten spyte van die verskeidenheid. Die verwarring word begrip.
Opstandigheid word nederige diensbaarheid. Die Heilige Gees se vrug is juis liefde, liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelikheid, goedhartigheid, getrouheid, nederigheid en selfbeheersing.
Om self te wil naam maak, word vervang met die verkondiging van die Naam van Jesus. Met blymoedige vrymoedigheid en met krag word die evangelie verkondig.
Ons is verby die uitstorting van die Gees. Hy het in ons woonplek kom maak. Ons moet gekenmerk word deur harmonieuse eenheid te midde van verskeidenheid; deur nederige diensbaarheid en deur vrymoedige en kragtige verkondiging van die evangelie.
Wat sukkel ons dan nog so by Babel? So asof die uitstorting van die Heilige Gees nie gebeur het nie?
Ek doen ‘n beroep op jou om te stop daarmee om jou optrede te rasionaliseer deur dinge soos: maar ek doen waaraan ek gewoond is. Of: Ons kerk se mense is maar so. Of: ek is gevestig in my weë.
As die 120 daardie dag op Pinkster ook so geredeneer het? Ons maak maar waaraan ons gewoond is – ons maak maar soos goeie Jode maak? Waar sou ons menslikerwys gewees het? Ek sê “menslikerwys”, want ek is seker God sou dan dat die klippe dit uitgeroep het!
Nee! Los vir Babel daar agter. God het in sy oneindige genade al aangegaan, aan beweeg. En as jy nog daar is – by Babel – dan moet jy weer dink, want dan bedroef jy die Heilige Gees. Ons vier tog die uitstorting van die Heilige Gees vandag. Dit beteken tog dat ons Here Jesus Christus hier op aarde was en al weer opgevaar het en vir ons die lewe vol oopgemaak het.
‘n Lewe van harmonieuse eenheid, gehoorsame diensbaarheid en vrymoedigheid by een en almal om met blydskap te loop vertel wat die Here aan my gees gedoen het.
No comments:
Post a Comment