Teks: Jh 20:28
Johannes begin sy evangelie met die bekende vers:
In die begin was die Woord daar, en die Woord was by God, en die Woord was self God. Hy was reeds in die begin by God. (Joh 1:1-2)
Hiermee gee hy die toon aan wat in sy evangelie, die goeie boodskap wat hy moet bring, staan.
Hy verkondig dat Jesus Christus die Woord is. Dat al die woorde waarmee God Homself openbaar het saamtrek in hierdie één daad dat Hy sy Seun gegee het om in ons plek vir ons sonde te sterf en so ons skuld ten volle te betaal.
God se openbaring is te sien in die OT in dade. Mense het toe geglo omdat hulle iets gesien het van God se almag. Hulle het dit beleef dat God hulle uitgelei het, versorg het, die beloofde land ingelei het en met wonderdadige oorwinnings die land aan hulle gegee het en hulle hul land kon behou het.
So het sy kinders Hom leer vertrou. So het hulle al hoe meer en meer begryp dat Hy waarlik God is. So het hulle besef dat Hy en die lewe saam met Hom die werklikheid is. Dis betroubaar en waar. Hulle hele lewe was ‘n bestaan in verhouding met die lewende God. En dis wat geloof is. In die OT was dit reaksie op God se aksie. Reaksie op die getroue God wat met sy volk ‘n verbond gesluit het.
Ons sien dit duidelik in Eks 14:31
Toe Israel sien hoe kragtig die Here teen Egipte opgetree het, is hulle met ontsag vir Hom vervul. Hulle het in die Here geglo en ook in Moses, sy dienaar. (Ek 14:31)
Die woord vir “geglo” hierbo is begrip in die OT wat geloof inhoudelik die meeste en volste betekenis gee is die woord wat ons kan weergee met: “Amen”. Hulle het op die Here se dade gesê: “Amen”. Nie net met die mond nie, maar met hulle hele lewe. Geloof beteken in die sin om die Here absoluut ernstig op te neem. Om met jou hele lewe op God “Amen” te sê is om te sê: God is werklik, Hy is daar, Hy is ‘n werklikheid in my lewe, ek vertrou Hom alleen, wat Hy vra is reg en ek wy my toe om dit uit te voer.
Geloof is om te sê: Amen, Here! Hier is ek!
In die teks word vertel van die dissipels wat die Sondagoggend na die 1ste berigte oor die opstanding in ‘n vertrek weggekruip het omdat hulle bang was vir die Jode. En toe verskyn Jesus aan hulle! Maar Thomas was nie daar nie.
Was hy dalk so teleurgesteld dat hy nie daar wou wees nie? Ons weet dit nie. Ons ken hom as ‘n mens wat nie bang is nie (Jh 11:16) en ook nie bang is om vrae te vra nie (Jh 14:5). Waarskynlik was hy ‘n pessimistiese mens. Altyd die donker kant gesien van ‘n saak. Hy wou verseker weet!
En dis hier baie duidelik. Alhoewel die dissipels hom herhaaldelik gesê het dat hulle Jesus gesien het, dat Hy aan hulle verskyn het, het hy nie geglo nie.
Dis nie dat ons Here hom vir sy twyfel tereg gewys het nie. Dit was omdat hy nie geglo het nie.
Daarna sê Hy vir Tomas: “Bring jou vinger hier en kyk na my hande; en bring jou hand en steek hom in my sy; en moenie langer ongelowig wees nie, maar wees gelowig.” (Joh 20:27)
Wat het hy nie geglo nie?
Die herhaalde getuies van die ander dissipels dat hulle Jesus gesien het na sy opstanding. Waarskynlik sou die Emmausgangers en die vroue wat die Here gesien het, ook getuig het dat Hy wel opgestaan het.
Maar hy het nie geglo nie. Hy wou self sien. Dis noemenswaardig dat Thomas ‘n persoonlike ontmoeting met die opgestane Here wou hê. Maar ons kan sê dis verkeerd van hom dat hy voorwaardes aan die Here gestel het.
Die naam Thomas en ook sy ander naam: Didimus, beteken tweeling. Ons weet nie wie die ander een van die tweeling was nie en of daar werklik ‘n tweeling was nie. Maar as ons o na Thomas kyk, kan ons dalk so met sy houding assosieer dat ons maar net sowel sy tweeling kon wees, nie waar nie? Ons wil ook graag die Here Jesus persoonlik ontmoet, maar op ons voorwaardes.
Jesus wys Thomas tereg. En ons moet ook op hierdie teregwysing ag slaan: moenie voorwaardes stel vir die Here voordat jy Amen kan sê op die Here nie.
Maar is dit nie ongelooflik nie dat ons Here neerbuig, moeite doen, om Thomas, en al sy tweelinge vandag, tegemoet te kom! Kom kyk! Bring jou vinger en jou hand en kom maak seker. Moenie langer ongelowig wees nie.
En sonder dat hy werklik aan die Here gevoel het, toe hy sien, tóé kon Thomas Amen sê!
Hy sê: My Here en my God! Hier na aan die einde van die Joh evangelie kom die klimaks van hierdie evangelie: die belydenis dat die Here Jesus Christus werklik God is en dat dit Hy is wat die Messias is. Daar is nie nog een nie.
Hoe gelukkig is die wat nie gesien het nie en tog glo!
Hoe gelukkig ....
Jy is gelukkig, want jy sê: Amen!
Wednesday, May 19, 2010
By Hemelvaart en Pinkster (1): Op pad na Emmaus
Teks: Lk 24:25, 26
Ons begin die reeks By Hemelvaart en Pinkster met 2 gedeeltes in oploop tot die hemelvaart van ons Here Jesus Christus. Vandag loop ons saam met die Emmausgangers en volgende Sondag DV ondersoek ons saam met Thomas.
Wat het gebeur nadat ons Here opgestaan het uit die dood?
Iets daarvan kan julle in die volgstuk nagaan en bestudeer.
Maar kom ons kyk vir ‘n oomblik wat in die harte en gedagtes van die dissipels, die volgelinge van ons Here, geleef het.
Hulle loop met “somber gesigte” (v17) oor al hierdie dinge wat gebeur het. Dit wil sê oor Jesus se kruisiging, sterwe en nou die ontstellende berigte oor sy opstanding.
Die feitlik humoristiese vraag van ons Here in v19 lê die duidelike verwarde en onstellende gedagtes van die gelowiges in daardie tyd bloot:
Hy vra vir hulle: “Watter dinge?” Hulle antwoord Hom: “Die dinge in verband met Jesus van Nasaret, ’n profeet wat magtig was in woord en daad voor God en die hele volk; (Lu 24:19)
Hulle kon nie verder kom as dat hierdie Jesus ‘n profeet was nie. Hulle het so gehoop dat Hy die Messias sou wees wat sou kom om hulle van die onderdrukkende vyand te red. Maar nou was Hy klarblyklik maar net nog een van die ry van vals Messiasse wat gekom en gegaan het en daar het dadels van gekom. Niks het verander nie. Alles is maar net dieselfde.
O, die teleurstelling! Die verwagting wat vir die soveelste keer in die grond in vertrap is!
Hierdie vraag van Jesus aan Kleopas en sy reisgenoot op pad na Emmaus toe, laat mens onwillekeurig dink aan die vraag vroeër aan sy dissipels: “Wie, sê julle, is Ek?” (Mt 16:15).
Daar antwoord Petrus so mooi:
Simon Petrus het geantwoord: “U is die Christus, die Seun van die lewende God.” (Mat 16:16)
Maar hier is die verwagting verskerf soos ‘n glas wat op die vloer geval het.
Juis daarom is hierdie verhaal opgeteken. Om aan jou te wys hoe Jesus dié wat aan Hom behoort in hul diepste nood weer kom optel, kom terugbring na Hom toe!
Kleopas en sy reisgenoot is op pad weg van Jerusalem af na hulle huis toe. Was dit dalk deel van ‘n algemene uitmekaarspat van al Jesus se dissipels? Ons kry ook van die ander dissipels by die see van Tiberias (vlg. Jh 21) besig om weer vis te vang soos toe Jesus hulle gekry het toe Hy hulle daar in die begin geroep het.
Daarom verskyn ons Here hier aan die twee daar op pad.
Hy moet hulle gedagtes her-fokus.
Hulle was so gefikseerd op die verlede, dit wat gebeur het, dat hulle hoop verflou het, hulle geloof het gevries. Hulle loop in ‘n miswolk en kan nie sien nie.
Dis nogal wat met ons gebeur wanneer iets onverwags gebeur, nie waar nie? Skielike siekte, dood, werkloosheid, probleme met die kinders, wendinge in die landsomstandighede maak dat ook ons loop in gevriesde geloof. Die Here het gister en eergister uitgehelp, maar nou? En daarvoor was die Here Jesus Christus daar, dáár by hulle! O, hulle het Hom nog nie herken nie, dis waar. Maar Hy was daar! Besig om hule te her-orienteer om in die hede by Hom te wees, saam met Hom die pad te loop.
Die begin van die oplossing is om te weet dat Hy saam met jou op die pad is. Dit maak die pad oop dat jy met Hom besig kan raak. Dat jy minder met die beheer van jou lewe self sal besig wees en dat Hy meer die sentrale plek sal beklee. Dit laat nie al die probleme soos mis voor die son verdwyn nie en gee nie onmiddelik al die antwoorde op al die vrae wat ons het nie, maar dit gee jou die versekering dat Jesus saam met jou op die pad is en dat Hy saam met jou daardeur sal gaan om jou te troos en te versterk in jou geloof.
Wanneer die onvoorsiene gebeur en jy gefokus is op die verlede, herfokus op ons Here en ontvries jou geloof en wees tevrede en gemaklik om met Hom die pad te loop.
Ons Here moes ook die Emmausgangers se houdings hervorm.
Dis tog so ironies! Hulle vertel Jesus dat hulle Jesus nie verstaan nie! Hoe werk dit dat Hy sommer so uitgelewer kon word aan die owerhede om gekruisug te raak? Hy was dan die Een wat hulle moes kom verlos het? Het Hy dan nie self so gesê nie? En nou? Ons kan net nie verstaan hoe Jesus dit kon toelaat nie..?
Hulle het Jesus kom bevraagteken in plaas daarvan dat hulle hulle veronderstellings of afleidings bevraagteken het.
Hoe dikwels gebeur dit nie met ons nie? Dat ons al die vrae het op grond van ons afleidings oor geloofskwessies en oor die opstanding van ons Here, oor sy maagdelike geboorte, oor die skepping van die aarde en al die nuwe ontdekkings hier naby ons.
Jesus het aan die Emmausgangers alles wat op Hom betrekking het (v27) begin verduidelik. Daarmee rig Hy ons gedagtes op Hom. Gee Hy eintlik ‘n wenk dat die Skrifte, en ook ons Bybel soos ons dit vandag ken, nie ‘n geskiedenis- of wetenskap- of enige ánder handboek is nie, maar dat dit ons eintlik op Hom, op Jesus, alleen wil fokus. Dat ons met Hom in verhouding sal staan en ons voorveronderstellings, ons mensgemaakte lewens- en wêreldbeskouings sal los, en saam met Hom die pad sal loop. Hy regeer. Hy is soewerein, Hy het die vrymag dat niks, geen dood of lewe, of engele of magte of hoogte of diepte of enigiets ander wat daar in die skepping is, ons sal kan skei van God se liefde nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.
Ons Here moes ook die Emmausgangers se harte vernuwe.
Toe Hy daar saam met hulle aan tafel sit, dank en die brood breek, toe gaan hulle oë oop en herken hulle Hom. Hy verdwyn toe voor hul oë en hulle sê toe:
“Het ons hart nie warm geword toe Hy op die pad met ons gepraat en vir ons die Skrif uitgelê het nie?” (Lu 24:32)
Tóé besef hulle hulle het die opgestane Here gesien. Toe besef hule alles is nie verby nie. Toe begryp hulle dat Hy meer is as net ‘n profeet wat kragtige dinge gedoen het in die Naam van God – Hy is self God! Toe begryp hulle dat Hy kom doen het wat Hy gesê het; dis net anders as wat hulle hul dit voorgestel het. Soveel anders! Nie tydelike heerskappy en lewe nie, maar soveel heerliker en soveel voller en soveel méér as wat hulle dit ooit kon voorstel.
Jesus is nie die man van smarte wat hulle gedink het nie, maar die triomferende Jesus, die Seun van God.
Onthou dit wanneer jy gebrek aan begrip en traagheid van gees ervaar. Laat Hy jou hart vernuwe. Laat Hy nou jou geloof versterk. Geloof wat die Heilige Gees in jou wakker maak wanneer die evangelie verkondig word.
Voel jy nie ook by die hoor van die Woord hoe jou hart warm word nie? Toe Hy saam met jou geloop het nie?
Ons begin die reeks By Hemelvaart en Pinkster met 2 gedeeltes in oploop tot die hemelvaart van ons Here Jesus Christus. Vandag loop ons saam met die Emmausgangers en volgende Sondag DV ondersoek ons saam met Thomas.
Wat het gebeur nadat ons Here opgestaan het uit die dood?
Iets daarvan kan julle in die volgstuk nagaan en bestudeer.
Maar kom ons kyk vir ‘n oomblik wat in die harte en gedagtes van die dissipels, die volgelinge van ons Here, geleef het.
Hulle loop met “somber gesigte” (v17) oor al hierdie dinge wat gebeur het. Dit wil sê oor Jesus se kruisiging, sterwe en nou die ontstellende berigte oor sy opstanding.
Die feitlik humoristiese vraag van ons Here in v19 lê die duidelike verwarde en onstellende gedagtes van die gelowiges in daardie tyd bloot:
Hy vra vir hulle: “Watter dinge?” Hulle antwoord Hom: “Die dinge in verband met Jesus van Nasaret, ’n profeet wat magtig was in woord en daad voor God en die hele volk; (Lu 24:19)
Hulle kon nie verder kom as dat hierdie Jesus ‘n profeet was nie. Hulle het so gehoop dat Hy die Messias sou wees wat sou kom om hulle van die onderdrukkende vyand te red. Maar nou was Hy klarblyklik maar net nog een van die ry van vals Messiasse wat gekom en gegaan het en daar het dadels van gekom. Niks het verander nie. Alles is maar net dieselfde.
O, die teleurstelling! Die verwagting wat vir die soveelste keer in die grond in vertrap is!
Hierdie vraag van Jesus aan Kleopas en sy reisgenoot op pad na Emmaus toe, laat mens onwillekeurig dink aan die vraag vroeër aan sy dissipels: “Wie, sê julle, is Ek?” (Mt 16:15).
Daar antwoord Petrus so mooi:
Simon Petrus het geantwoord: “U is die Christus, die Seun van die lewende God.” (Mat 16:16)
Maar hier is die verwagting verskerf soos ‘n glas wat op die vloer geval het.
Juis daarom is hierdie verhaal opgeteken. Om aan jou te wys hoe Jesus dié wat aan Hom behoort in hul diepste nood weer kom optel, kom terugbring na Hom toe!
Kleopas en sy reisgenoot is op pad weg van Jerusalem af na hulle huis toe. Was dit dalk deel van ‘n algemene uitmekaarspat van al Jesus se dissipels? Ons kry ook van die ander dissipels by die see van Tiberias (vlg. Jh 21) besig om weer vis te vang soos toe Jesus hulle gekry het toe Hy hulle daar in die begin geroep het.
Daarom verskyn ons Here hier aan die twee daar op pad.
Hy moet hulle gedagtes her-fokus.
Hulle was so gefikseerd op die verlede, dit wat gebeur het, dat hulle hoop verflou het, hulle geloof het gevries. Hulle loop in ‘n miswolk en kan nie sien nie.
Dis nogal wat met ons gebeur wanneer iets onverwags gebeur, nie waar nie? Skielike siekte, dood, werkloosheid, probleme met die kinders, wendinge in die landsomstandighede maak dat ook ons loop in gevriesde geloof. Die Here het gister en eergister uitgehelp, maar nou? En daarvoor was die Here Jesus Christus daar, dáár by hulle! O, hulle het Hom nog nie herken nie, dis waar. Maar Hy was daar! Besig om hule te her-orienteer om in die hede by Hom te wees, saam met Hom die pad te loop.
Die begin van die oplossing is om te weet dat Hy saam met jou op die pad is. Dit maak die pad oop dat jy met Hom besig kan raak. Dat jy minder met die beheer van jou lewe self sal besig wees en dat Hy meer die sentrale plek sal beklee. Dit laat nie al die probleme soos mis voor die son verdwyn nie en gee nie onmiddelik al die antwoorde op al die vrae wat ons het nie, maar dit gee jou die versekering dat Jesus saam met jou op die pad is en dat Hy saam met jou daardeur sal gaan om jou te troos en te versterk in jou geloof.
Wanneer die onvoorsiene gebeur en jy gefokus is op die verlede, herfokus op ons Here en ontvries jou geloof en wees tevrede en gemaklik om met Hom die pad te loop.
Ons Here moes ook die Emmausgangers se houdings hervorm.
Dis tog so ironies! Hulle vertel Jesus dat hulle Jesus nie verstaan nie! Hoe werk dit dat Hy sommer so uitgelewer kon word aan die owerhede om gekruisug te raak? Hy was dan die Een wat hulle moes kom verlos het? Het Hy dan nie self so gesê nie? En nou? Ons kan net nie verstaan hoe Jesus dit kon toelaat nie..?
Hulle het Jesus kom bevraagteken in plaas daarvan dat hulle hulle veronderstellings of afleidings bevraagteken het.
Hoe dikwels gebeur dit nie met ons nie? Dat ons al die vrae het op grond van ons afleidings oor geloofskwessies en oor die opstanding van ons Here, oor sy maagdelike geboorte, oor die skepping van die aarde en al die nuwe ontdekkings hier naby ons.
Jesus het aan die Emmausgangers alles wat op Hom betrekking het (v27) begin verduidelik. Daarmee rig Hy ons gedagtes op Hom. Gee Hy eintlik ‘n wenk dat die Skrifte, en ook ons Bybel soos ons dit vandag ken, nie ‘n geskiedenis- of wetenskap- of enige ánder handboek is nie, maar dat dit ons eintlik op Hom, op Jesus, alleen wil fokus. Dat ons met Hom in verhouding sal staan en ons voorveronderstellings, ons mensgemaakte lewens- en wêreldbeskouings sal los, en saam met Hom die pad sal loop. Hy regeer. Hy is soewerein, Hy het die vrymag dat niks, geen dood of lewe, of engele of magte of hoogte of diepte of enigiets ander wat daar in die skepping is, ons sal kan skei van God se liefde nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.
Ons Here moes ook die Emmausgangers se harte vernuwe.
Toe Hy daar saam met hulle aan tafel sit, dank en die brood breek, toe gaan hulle oë oop en herken hulle Hom. Hy verdwyn toe voor hul oë en hulle sê toe:
“Het ons hart nie warm geword toe Hy op die pad met ons gepraat en vir ons die Skrif uitgelê het nie?” (Lu 24:32)
Tóé besef hulle hulle het die opgestane Here gesien. Toe besef hule alles is nie verby nie. Toe begryp hulle dat Hy meer is as net ‘n profeet wat kragtige dinge gedoen het in die Naam van God – Hy is self God! Toe begryp hulle dat Hy kom doen het wat Hy gesê het; dis net anders as wat hulle hul dit voorgestel het. Soveel anders! Nie tydelike heerskappy en lewe nie, maar soveel heerliker en soveel voller en soveel méér as wat hulle dit ooit kon voorstel.
Jesus is nie die man van smarte wat hulle gedink het nie, maar die triomferende Jesus, die Seun van God.
Onthou dit wanneer jy gebrek aan begrip en traagheid van gees ervaar. Laat Hy jou hart vernuwe. Laat Hy nou jou geloof versterk. Geloof wat die Heilige Gees in jou wakker maak wanneer die evangelie verkondig word.
Voel jy nie ook by die hoor van die Woord hoe jou hart warm word nie? Toe Hy saam met jou geloop het nie?
Werk van die Heilige Gees (04): Skeidsregter
Teks: Kol 3:15
Wie of wat bepaal jou lewensreëls?
Vandag is die begrip: spiritualiteit nogal ‘n gonswoord, die in-ding, wanneer oor geloof en kerkwees en Christen-wees gepraat word.
Met spiritualiteit, wat nie ‘n woord is wat in die Bybel gevind word nie, word dan verskillende dinge bedoel. Maar ek meen dat dit saamgevat kan word dáárin dat dit dui op die manier hoe jy God beleef – hoe jy oor God dink en wat jy van Hom dink. Natuurlik is die manier hoe jy oor God dink nogal bepalend oor hoe jy gaan leef. Daarom dink ek dat spiritualiteit neerkom op die manier hoe jy jou lewe in afhanklikheid van God inklee. Dit gaan oor die besef dat jy jou hele lewe oop en bloot voor God leef.
Dit gaan oor die vraag van baie gelowiges: hoe vind ek ‘n vol en Geesvervulde lewe?
Soos in die tyd toe Paulus hierdie brief aan die gelowiges daar in Kolosse geskryf het, is daar vandag nog verskillende voorskrifte wat gegee word. Dikwels beloof hierdie voorskrifte ‘n kortpad, ‘n onmiddelike verkryging van ‘n hoër tipe van lewe.
Van hierdie voorskrifte is:
1. Die spesiale ervaring. Dis wanneer die Heilige Gees se krag ongehinderd vir die res van jou lewe sal vloei om jou tot volheid te lig en al jou sondes net weg sal wees in een dramatiese oomblik.
Dis nogal aantreklik: dis oombliklik, duidelik bo-menslik, God se werk en dit beloof vryheid van al jou innerlike stryde. Gee net oor en jy word opgelig tot ‘n hoër vlak.
Verstaan mooi: ons mag nooit die kragtige werk van die Heilige Gees onderskat of afmaak nie. Hy werk dikwels met ons as mense so dat ons in krisistye ‘n dramatiese geestelike deurbraak maak. En dis wonderlik. Ek kan getuig daarvan dat God deur sy Gees so werk. Maar ons bedrieg onsself as ons reken dat so ervaring ons verander tot kits heiliges.
2. Nog ‘n voorskrif tot spiritualiteit is Spesiale kennis. Die gedagte dat daar tog iets meer moet wees as die eenvoudige boodskap van Christus. Daar moet iets daaragter wees! Ek moet die Grieks en die Hebreeus ken waarin die Bybel geskryf is. Of ek moet die geheime kodes wat ander mense uit ander geskrifte ontrafel, ken.
En dis so aanloklik: die oomblik as ek hierdie bykomende goed ken, is ek bo ander en is ek nader aan God
3. Nog ‘n voorskrif is die Nakom van rituele. ‘n Ryk en vol lewe, word gereken, word verkry deur sekere voorskrifte te handhaaf. Dit wat ek eet of drink, jaarlikse feeste, Sabbatsviering en sulke goed. En kyk maar hier na Kol 2:16 en 18.
En dis miskien die onbevredigendste manier of voorskrif om ‘n vol lewe te ervaar. Die gevoel dat die lewe leeg is sal altyd daar wees.
4. Nog so voorskrif is selfonthouding. Om allerlei begeertes en gevoelens so half asketies te beheer en te onderdruk. Dikwels is rigiede vas-gebruike en ander selfstraf hier ter sprake. Die ontkenning van die materiele wêreld. Dit klink en lyk so spiritueel! Dis tipies Gnosties. Die liggaam en liggaamlike behoeftes moet ontken word word.
Natuurlik is dit waar dat ons as Christene onsself dikwels goed moet ontsê in gehoorsaamheid aan Christus (Kol 3:5). Ons leef ‘n lewe van dissipline. Maar nie dissipline ter wille van dissipline nie. Ons ontsê ons sekere dinge, omdat Christus ons geroep het na iets soveel heerliker.
5. Nog ‘n voorskrif is totale vryheid. Sommige mense geredeneer dat ons liggame deel is van alles wat sleg is en dit maak nie saak wat mens liggaamlik doen nie. Mens mag volgenss hulle maar toegee aan elke begeerte. Die liggaam het nie houvas op die geestelike faset binne my nie.
Daar is iets van waar vandag hiervan ook in die ding dat mense ‘n tipe Sondag-geloof bedryf en die res van die week het niks met geloof te doen nie. Spriritualiteit word in ‘n hokkie geplaas en nie geïntegreer met die res van my lewenservaring nie.
Dis duidelik dat dit nie gaan werk nie. Kyk maar net na Paulus se gebed vir gelowiges:
Daarom, van die dag af dat ons dit van julle gehoor het, hou ons ook nie op om vir julle te bid nie. Ons vra God dat Hy deur al die wysheid en insig wat die Gees gee, julle sy wil duidelik sal laat ken, sodat julle tot eer van die Here sal lewe deur net te doen wat Hy verlang. Mag julle vrugte dra deur goeie werke en toeneem in die kennis van God. Mag God deur sy wonderbare krag julle alle sterkte gee om in alle omstandighede geduldig te volhard. (Kol 1:9-11)
En dit is waaroor dit pertinent gaan. Wanneer ek in Christus gegrondves en geanker is, dan kom sy liefde deur die werking van die Heilige Gees so duidelik in my lewe, in my ervaring en wedervarings na vore, dat dit vir almal duidelik is dat Hy my lewe beheers. Dat dit vir my gaan oor Hom en Hom alleen.
Die werk van die Heilige Gees is mos juis dit:
en wanneer die Vader in my Naam die Voorspraak, die Heilige Gees, stuur, sal Hy julle alles leer en julle herinner aan alles wat Ek vir julle gesê het. (Joh 14:26)
Daarom staan dit so duidelik:
Julle het saam met Christus gesterwe en is dus dood vir die wettiese godsdienstige reëls van hierdie wêreld. Waarom lewe julle dan nog asof julle aan hierdie wêreld behoort? (Kol 2:20)
En ook:
Aangesien julle saam met Christus uit die dood opgewek is, moet julle strewe na die dinge daarbo waar Christus is, waar Hy aan die regterhand van God sit. (Kol 3:1)
Duidelik, nie waar nie? Saam met Christus gesterf en saam met Christus opgewek.
Dis wat die Heilige Gees kom doen het. Ons gebind aan ons Here en Verlosser Jesus Christus.
Daarom moet ons ons nie laat bind deur iets of iemand anders nie.
In ons lewenswandel, ons ervaring, in ons spiritualiteit, mag ons ons nie laat regeer deur enigiets anders nie.
Kyk hier staan dit:
En die vrede wat Christus gee, moet in julle lewens die deurslag gee. God het julle immers geroep om as lede van een liggaam in vrede met mekaar te lewe. Wees altyd dankbaar. (Kol 3:15)
Letterlik staan hier: Die vrede van Christus moet die skeidsregter van jou hart wees. Die vrede van Christus moet jou lewensreëls bepaal. Op ‘n ander plek staan daar: Christus is ons vrede. So ons kan nie sy vrede van Hom af losmaak nie.
In die spele van daardie tyd was die beeld van ‘n skeidsregter – soos vandag – nie onbekend nie. Dis hulle wat deelnemers gedikwalifiseer het. Dis hulle wat dus bepaal het wie wen ‘n prys.
In Kol 2:18 word dieselfde woord gebruik:
Moenie dat iemand wat behae skep in danige nederigheid en in die aanbidding van engele en wat voorgee dat hy allerhande visioene gesien het, julle daarmee mislei nie. So iemand verhef hom oor wat hy in eiewaan van homself dink, (Kol 2:18)
Hierdie mense mag ons nie mislei nie, staan hier. Letterlik staan hier: oor nie oor ons skeidsregter wees nie. En sodoende ons weerhou van ‘n prys nie.
Geen mens, met mensgemaakte reëls mag oor ons skeidsregter wees nie.
Christus wat vrede gee en ons dit laat beleef deur die Heilige Gees. Dis deel van die vrug van die Gees. Hy werk dit in ons, verbind ons aan ons Hoof, aan Christus.
Hierdie vrede hou iets anders ook in.
En die vrede wat Christus gee, moet in julle lewens die deurslag gee. God het julle immers geroep om as lede van een liggaam in vrede met mekaar te lewe. Wees altyd dankbaar. (Kol 3:15)
Dit bring vrede met ander in die liggaam van Christus. Dit roep ons op om ook in die vrede van Christus met ons broers en susters te leef.
As ek as gelowige die vrede van Christus verloor, dan loop ek op allerlei ander paaie, ervaar ek nie die egte spiritualiteit, die oop leef voor God, nie. Die pad terug is deur belydenis en vergifnis van sonde.
Die vrede van God bring lof en dankbaarheid.
Kom ons laat dit, of liewer: Hy – Jesus Christus, die skeidsregter van ons lewe wees. Laat Hy en die vrede wat Hy bring en kragtig deur die Heilige Gees gewerk word, ons spiritualiteit bepaal.
Wie of wat bepaal jou lewensreëls?
Vandag is die begrip: spiritualiteit nogal ‘n gonswoord, die in-ding, wanneer oor geloof en kerkwees en Christen-wees gepraat word.
Met spiritualiteit, wat nie ‘n woord is wat in die Bybel gevind word nie, word dan verskillende dinge bedoel. Maar ek meen dat dit saamgevat kan word dáárin dat dit dui op die manier hoe jy God beleef – hoe jy oor God dink en wat jy van Hom dink. Natuurlik is die manier hoe jy oor God dink nogal bepalend oor hoe jy gaan leef. Daarom dink ek dat spiritualiteit neerkom op die manier hoe jy jou lewe in afhanklikheid van God inklee. Dit gaan oor die besef dat jy jou hele lewe oop en bloot voor God leef.
Dit gaan oor die vraag van baie gelowiges: hoe vind ek ‘n vol en Geesvervulde lewe?
Soos in die tyd toe Paulus hierdie brief aan die gelowiges daar in Kolosse geskryf het, is daar vandag nog verskillende voorskrifte wat gegee word. Dikwels beloof hierdie voorskrifte ‘n kortpad, ‘n onmiddelike verkryging van ‘n hoër tipe van lewe.
Van hierdie voorskrifte is:
1. Die spesiale ervaring. Dis wanneer die Heilige Gees se krag ongehinderd vir die res van jou lewe sal vloei om jou tot volheid te lig en al jou sondes net weg sal wees in een dramatiese oomblik.
Dis nogal aantreklik: dis oombliklik, duidelik bo-menslik, God se werk en dit beloof vryheid van al jou innerlike stryde. Gee net oor en jy word opgelig tot ‘n hoër vlak.
Verstaan mooi: ons mag nooit die kragtige werk van die Heilige Gees onderskat of afmaak nie. Hy werk dikwels met ons as mense so dat ons in krisistye ‘n dramatiese geestelike deurbraak maak. En dis wonderlik. Ek kan getuig daarvan dat God deur sy Gees so werk. Maar ons bedrieg onsself as ons reken dat so ervaring ons verander tot kits heiliges.
2. Nog ‘n voorskrif tot spiritualiteit is Spesiale kennis. Die gedagte dat daar tog iets meer moet wees as die eenvoudige boodskap van Christus. Daar moet iets daaragter wees! Ek moet die Grieks en die Hebreeus ken waarin die Bybel geskryf is. Of ek moet die geheime kodes wat ander mense uit ander geskrifte ontrafel, ken.
En dis so aanloklik: die oomblik as ek hierdie bykomende goed ken, is ek bo ander en is ek nader aan God
3. Nog ‘n voorskrif is die Nakom van rituele. ‘n Ryk en vol lewe, word gereken, word verkry deur sekere voorskrifte te handhaaf. Dit wat ek eet of drink, jaarlikse feeste, Sabbatsviering en sulke goed. En kyk maar hier na Kol 2:16 en 18.
En dis miskien die onbevredigendste manier of voorskrif om ‘n vol lewe te ervaar. Die gevoel dat die lewe leeg is sal altyd daar wees.
4. Nog so voorskrif is selfonthouding. Om allerlei begeertes en gevoelens so half asketies te beheer en te onderdruk. Dikwels is rigiede vas-gebruike en ander selfstraf hier ter sprake. Die ontkenning van die materiele wêreld. Dit klink en lyk so spiritueel! Dis tipies Gnosties. Die liggaam en liggaamlike behoeftes moet ontken word word.
Natuurlik is dit waar dat ons as Christene onsself dikwels goed moet ontsê in gehoorsaamheid aan Christus (Kol 3:5). Ons leef ‘n lewe van dissipline. Maar nie dissipline ter wille van dissipline nie. Ons ontsê ons sekere dinge, omdat Christus ons geroep het na iets soveel heerliker.
5. Nog ‘n voorskrif is totale vryheid. Sommige mense geredeneer dat ons liggame deel is van alles wat sleg is en dit maak nie saak wat mens liggaamlik doen nie. Mens mag volgenss hulle maar toegee aan elke begeerte. Die liggaam het nie houvas op die geestelike faset binne my nie.
Daar is iets van waar vandag hiervan ook in die ding dat mense ‘n tipe Sondag-geloof bedryf en die res van die week het niks met geloof te doen nie. Spriritualiteit word in ‘n hokkie geplaas en nie geïntegreer met die res van my lewenservaring nie.
Dis duidelik dat dit nie gaan werk nie. Kyk maar net na Paulus se gebed vir gelowiges:
Daarom, van die dag af dat ons dit van julle gehoor het, hou ons ook nie op om vir julle te bid nie. Ons vra God dat Hy deur al die wysheid en insig wat die Gees gee, julle sy wil duidelik sal laat ken, sodat julle tot eer van die Here sal lewe deur net te doen wat Hy verlang. Mag julle vrugte dra deur goeie werke en toeneem in die kennis van God. Mag God deur sy wonderbare krag julle alle sterkte gee om in alle omstandighede geduldig te volhard. (Kol 1:9-11)
En dit is waaroor dit pertinent gaan. Wanneer ek in Christus gegrondves en geanker is, dan kom sy liefde deur die werking van die Heilige Gees so duidelik in my lewe, in my ervaring en wedervarings na vore, dat dit vir almal duidelik is dat Hy my lewe beheers. Dat dit vir my gaan oor Hom en Hom alleen.
Die werk van die Heilige Gees is mos juis dit:
en wanneer die Vader in my Naam die Voorspraak, die Heilige Gees, stuur, sal Hy julle alles leer en julle herinner aan alles wat Ek vir julle gesê het. (Joh 14:26)
Daarom staan dit so duidelik:
Julle het saam met Christus gesterwe en is dus dood vir die wettiese godsdienstige reëls van hierdie wêreld. Waarom lewe julle dan nog asof julle aan hierdie wêreld behoort? (Kol 2:20)
En ook:
Aangesien julle saam met Christus uit die dood opgewek is, moet julle strewe na die dinge daarbo waar Christus is, waar Hy aan die regterhand van God sit. (Kol 3:1)
Duidelik, nie waar nie? Saam met Christus gesterf en saam met Christus opgewek.
Dis wat die Heilige Gees kom doen het. Ons gebind aan ons Here en Verlosser Jesus Christus.
Daarom moet ons ons nie laat bind deur iets of iemand anders nie.
In ons lewenswandel, ons ervaring, in ons spiritualiteit, mag ons ons nie laat regeer deur enigiets anders nie.
Kyk hier staan dit:
En die vrede wat Christus gee, moet in julle lewens die deurslag gee. God het julle immers geroep om as lede van een liggaam in vrede met mekaar te lewe. Wees altyd dankbaar. (Kol 3:15)
Letterlik staan hier: Die vrede van Christus moet die skeidsregter van jou hart wees. Die vrede van Christus moet jou lewensreëls bepaal. Op ‘n ander plek staan daar: Christus is ons vrede. So ons kan nie sy vrede van Hom af losmaak nie.
In die spele van daardie tyd was die beeld van ‘n skeidsregter – soos vandag – nie onbekend nie. Dis hulle wat deelnemers gedikwalifiseer het. Dis hulle wat dus bepaal het wie wen ‘n prys.
In Kol 2:18 word dieselfde woord gebruik:
Moenie dat iemand wat behae skep in danige nederigheid en in die aanbidding van engele en wat voorgee dat hy allerhande visioene gesien het, julle daarmee mislei nie. So iemand verhef hom oor wat hy in eiewaan van homself dink, (Kol 2:18)
Hierdie mense mag ons nie mislei nie, staan hier. Letterlik staan hier: oor nie oor ons skeidsregter wees nie. En sodoende ons weerhou van ‘n prys nie.
Geen mens, met mensgemaakte reëls mag oor ons skeidsregter wees nie.
Christus wat vrede gee en ons dit laat beleef deur die Heilige Gees. Dis deel van die vrug van die Gees. Hy werk dit in ons, verbind ons aan ons Hoof, aan Christus.
Hierdie vrede hou iets anders ook in.
En die vrede wat Christus gee, moet in julle lewens die deurslag gee. God het julle immers geroep om as lede van een liggaam in vrede met mekaar te lewe. Wees altyd dankbaar. (Kol 3:15)
Dit bring vrede met ander in die liggaam van Christus. Dit roep ons op om ook in die vrede van Christus met ons broers en susters te leef.
As ek as gelowige die vrede van Christus verloor, dan loop ek op allerlei ander paaie, ervaar ek nie die egte spiritualiteit, die oop leef voor God, nie. Die pad terug is deur belydenis en vergifnis van sonde.
Die vrede van God bring lof en dankbaarheid.
Kom ons laat dit, of liewer: Hy – Jesus Christus, die skeidsregter van ons lewe wees. Laat Hy en die vrede wat Hy bring en kragtig deur die Heilige Gees gewerk word, ons spiritualiteit bepaal.
Subscribe to:
Posts (Atom)