Werk van die Heilige Gees (03): Inleidende studie oor genadegawes

DIE GAWES VAN DIE GEES
Genadegawes (Gr.: charismata χαρισμάτα )
Lees 1Kor 12.
6.1 Wie gee die gawes?
6.2 Kan mens besluit watter gawes jy wil hê? (vv 11 en 18)
6.3 Wie ontvang gawes van die Here? (v7. Vgl ook Ef 4:7)
6.4 Waarom is daar ‘n verskeidenheid van gawes?
Wat sê dit van die eenheid van die liggaam van Christus? (1Kor 12:4-6)
6.5 Hoekom het almal nie dieselfde gawes ontvang nie? (v27. Vgl ook Rm 12:5)
6.6 Waarvoor is die genadegawes bedoel? (Vergelyk ook 1Pt 4:10; Ef 4:11-12)
6.7 Wat is die verband tussen genadegawes en (natuurlike) aanleg? (Rm 12:6-8)
‘n Nadink vraag: Wat dink jy is die doel van hierdie hoofstuk in die Bybel?

Oorsig oor 1 Kor 12
(Geneem uit:Richards, L., & Richards, L. O. 1987. The teacher's commentary. Includes index. Victor Books: Wheaton)
One of the problems in Corinth focused on spiritual gifts, and their relationship to spirituality. Today too similar questions surface, and similar confusion exists. Yet in this three-chapter section of 1 Corinthians Paul provided clear teaching. For instance, our study of 1 Corinthians 12–14 will tell us which of the following are true and which are false—and explain why!
• T or F? The more important the spiritual gift, the more mature and spiritual the person.
• T or F? The major evidence of the Holy Spirit in a person’s life is his or her ability to speak in tongues.
• T or F? We must ask God for the spiritual gift we want.
• T or F? A person “under the influence” of the Spirit can’t help shouting out.
• T or F? Some Christians have little to contribute to others.
• T or F? In church meetings, only the pastor should teach, because he’s usually the only one with seminary training.
• T or F? There is no real test for “spirituality.”
• T or F? Some people are more important than others in the church as in every other situation.
If your group members have ever had questions like these, or are uncertain about spiritual gifts and their relationship to Christian spirituality, this study is especially for them!

Kommentaar
It should be very clear by now in our study of 1 Corinthians. The New Testament church was not utopia!
Sometimes we imagine that it was. When we’re plagued by problems in our local congregations, or unhappy about our personal spiritual progress, we long for those early days. We feel that somehow the church has lost its power; we wonder how to recapture those supposed days of constant victory.
Well, the New Testament church was dynamic. The truth, the love, the transformation that marked the Christian fellowship was distinctive in a world that was void of each. But that same trio is meant to characterize the family of God in every age, and in each we must struggle to maintain their balance. The way to victory now as in New Testament times was marked by struggle, setbacks, slow growth, and time. Maturity then as now comes only gradually, and often seems choked out by problems.
Actually, we need not be discouraged if at times our churches are marred by differences, problems, and disputes. Let’s remember that Paul wrote 1 Corinthians when the church was young and vital and alive—and that even a vitally alive congregation will have problems. It is not the absence of problems, but how we deal with them, that determines our continued growth toward the full experience of blessing.
In Paul’s letter, he guides us as well as the Corinthians to this understanding. Paul wanted us to know how to deal with issues that are likely to trouble any local church—including problems that may arise from confusion over tongues.

Agtergrond
Once again, some insight into the first-century world is helpful as we approach what seems to be a very contemporary issue.
Tongues. In the New Testament we first meet tongues in Acts 2, when on the Day of Pentecost the Holy Spirit welded the disciples into a new body, the church. Not only were there miraculous signs of fire and wind but, filled with the Holy Spirit, the disciples began to “speak in other tongues as the Spirit enabled them” (Acts 2:4).
“How is it,” the observers asked in amazement, “that each of us hears them in his own native language?” (v. 8)
Later, when we meet tongues in Acts, they again seem to be foreign languages (see 10:44–46; 11:17).
Coming to 1 Corinthians, we learn that the tongues-speaker himself did not understand what he was saying unless a person with the gift of interpretation explained. Here interpretation of tongues is identified as a separate gift—a gift often possessed by a fellow believer in the congregation. Tongues, then, was not used evangelistically in the early church to reach outsiders, but was exercised within the family, and then only when an interpreter was present to make the message intelligible to others (1 Cor. 14:28).
Nothing in this passage ruled out tongues as a valid expression of the Holy Spirit’s ministry through one of God’s children. Instead, Paul was concerned in these chapters with putting this rather spectacular gift in perspective.
Cultural context. Perspective was especially important in a place like Corinth. It was universally accepted in the Hellenistic world that some were especially close to the gods. Usually this closeness was supposed to be manifested by trances, ecstatic speech, and other unusual or bizarre forms of behavior. All this was taken as evidence of special spiritual endowment. A person with epilepsy, for instance, was said to have the “divine disease.” The oracles at religious centers were often given drugs to provoke their utterances. The oracle at Delphi, so prominent in the early days of Greece, breathed volcanic fumes from a cleft in the rock of the temple floor, and her unconscious mutterings were then interpreted by the priests.
It is not surprising, given this cultural perspective, that the Christians in Corinth were attracted to the gift of tongues. Nor is it surprising that they thought of such people as especially spiritual.
But their assumptions led to real problems in the Corinthian church. And Paul launched these chapters by challenging the assumptions carried over from paganism. Paul’s very first words were: “Now about spiritual [gifts], brothers, I do not want you to be ignorant” (12:1).
The word “gifts” really should be placed, as I have, in brackets. It is not necessarily implied by the Greek word pneumatikon. As the alternate reading in the Revised Standard Version suggests, it might as well be rendered “spiritual persons.” This probably better reflects the issue that troubled the Corinthians. It was the issue of spirituality itself, and how spirituality is expressed in Christian experience.
We need to remember that the Corinthians were pagans just a short time ago, “somehow or other … influenced and led astray to dumb idols” (v. 2). It was dangerous for them to carry over into the Christian faith old notions about spirituality! But apparently they had been so influenced by the old assumptions that when someone in an ecstatic trance had pronounced an anathema (“be accursed”) against Jesus Himself, a few of the Corinthians had actually been swayed! They had taken the state of the person making the utterance as evidence of divine inspiration!
Paul said firmly that no one could say, “Jesus be cursed,” by the Spirit of God. Neither would anyone caught up in such an experience (as were the oracles of pagan faiths) ever announce, “Jesus is Lord,” unless indwelt by the Holy Spirit. The state of the speaker was not to be taken as evidence of inspiration or of spirituality!
Paul dealt with this issue because there was then, as now, a great danger that in their ignorance some Christians would be led away from true spirituality by an unwarranted emphasis on this more spectacular manifestation of the Spirit. In his argument Paul did not attack the gift of tongues, or reject it. Rather he gave a lengthy explanation of how the Spirit does work in our lives, and in our churches.

Die argument: 1 Kor 12–14
Our insight into backgrounds helps us entitle this important section of 1 Corinthians, and also helps us trace the apostle’s train of thought. A paraphrase condenses the argument, and makes it more clear.
True Spirituality
1 Corinthians 12–14
Brothers, don’t view spirituality from your old pagan perspective. God is at work in all of us, but the Spirit’s work is manifest in different ways. Yet, it is the Spirit who shows Himself behind each gift, and these expressions of His presence are dedicated to our common good. (Just how He works in each individual is His choice.)
Actually, we Christians are the body of Christ, many parts united in one. Like parts of the human body, we each have our own functions, as a “hand” or “foot” or “eye” or “ear.” And we’re each necessary; no one contribution should be singled out and exalted. So you’re each in the body, and this is what’s important. But if we were to rank gifts by their importance, tongues would hardly be at the top of the list.
Really, there’s a better way to measure true spirituality: love. No gift profits a person exercising it unless he loves. You want to measure spirituality? Then look to kindness, patience, and those other practical expressions of real love. For it is love that lifts us out of childhood; love is the mark of spiritual maturity.
Focus on love, and realize that the gifts used for communicating God’s Word should have priority when you meet. You see, intelligible speech builds up our brother, and it is such building-up gifts that we should value. So, in church don’t burst out in a tongue unless an interpretation can be given. And don’t misunderstand! I speak in tongues more than you all; I’m not rejecting this gift. But I’d rather speak 5 words that will help someone than 10,000 words in a tongue no one can understand.
So get over your childish preoccupation with tongues. Tongues are certainly not meant to be a sign of special spirituality within the body; as that kind of sign, their only appeal might be to pagans, as an indication of God’s presence.
In church meetings let each one participate—but no more disorderly clamor! Take turns. God’s work is marked by order, and you can control yourselves. As for the women who’ve been disrupting your meetings, they especially need to learn submissiveness. Tell them to be quiet in church and to discuss their questions with their husbands at home.
And if anyone there still wants to claim a “special spirituality,” let him recognize the fact that I speak with God’s own authority. So, brothers, don’t forbid tongues, but do concentrate on communicating God’s Word in your meetings.

Werk van die Heilige Gees (03) Genadegawes

Lees 1 Kor 12. Veral vers 1 - 11.
Nou wat doen die Heilige Gees?
Ons bely dat die Heilige Gees die derde persoon van die Drie-Enige God is. Hy is God wat ‘n persoonlike God is. Hy is nie maar ‘n onpersoonlike krag of mag wat jy kan oproep of manipuleer tot jou voordeel of dalk tot nadeel van iemand anders nie. Want dis towery of heksery – ‘n poging om magte en kragte te manipuleer, sodat jy ‘n mededingende voordeel kan kry. Nee, die Heilige Gees is God.
En ons het gesien dat die kenmerkende van alles wat die Heilige Gees doen is dat Hy lewe gee, uitkoms wanneer daar ‘n doodloopstraat is. Wanneer daar onreg en onheiligheid in jou lewe is wat uiteindelik tot jou dood sal lei, is Hy die Een wat jou begelei in heiligmaking, geloofsgroei, om jou al meer en meer te laat word wat jy in Christus is. Wanneer jy nie meer uitkoms kan sien nie vanweë hartseer of moedeloosheid of groot sonde in jou lewe, dan is Hy die Een wat jou troos, bemoedig en vermaan – oortuig van jou sonde. Wanneer jy so groot leegheid in jou ervaar dan is Hy die Een wat jou vul – Hy woon immers in jou – en terugverwys na die Here Jesus Christus en wat Hy gesê en gedoen het. Hy verheerlik Christus (Jh 14 en 15 en 16).
Iets spesifieks wat die Heilige Gees ook doen is dat Hy genadegawes aan elke gelowige gee. Genadegawes is in Grieks charismata.
Daar is ook ‘n omskrywing van genadegawes of geestesgawes in die nuusbrief:
Genadegawes (Grieks: charismata) is geskenke van God uitgedeel deur die Heilige Gees aan elke gelowige in ooreenstemming met God se wil en uit genade alleen tot voordeel van die liggaam van Christus en tot God se eer.
Daarom is dit belangrik dat ons ons ook vandag verantwoord oor die gawes wat die Here ons skenk. Dis wesensdeel van die werking en fuksionering van die liggaam van Christus – ook van ons as die liggaam van Christus. Daarom staan hier: Wat die gawes van die Gees betref wil ek hê dat julle ingelig moet wees. (1Kor 12:1).
Oningeligtheid was die probleem wat Paulus met die gelowiges in Korinte gehad het. Hulle was onder die invloed van die Griekse en Romeinse godsdienste. Ook genoem paganistiese godsdienste wat ook deesdae weer hier in ons land in die oopte kom en aanhang geniet met hekse wat ingesweer word, sangomas wat al prominenter raak en sulke goed. Die klem in hierdie godsdienste val op die bonatuurlike, die mistieke. Dit wat mense krag gee en die manipulering van kragte en magte. Daarom sal ek ook baie versigtig wees om al die goed wat byvoorbeeld Benny Hinn doen aan die Heilige Gees toe te skryf. Vir die wat nie weet nie, Benny Hinn is een van die leiers of voorlopers van die nuwere Charismatiese beweging hier so vanaf die 1980’s.
In die ou tyd is ekstase en die bonatuurlike dinge hoog aangeskryf in die godsdienste van die Grieke en die Romeine. Omdat die werk en die gawes van die Heilige Gees dikwels wonders te weeg gebring het, het die Korintiërs deurmekaargeraak met die werk van die Heilige Gees en die goed wat as gevolg van die optrede van heidense priesters en priesteresse gebeur het.
Vir die mense wat net op die oog af gekyk het en onkundig was, was dit nie moeilik om die kragtige werkinge ná die uitstorting van die Heilige Gees, te verwar met die bonatuurlike werkinge van die ander godsdienste nie. Wanneer die ander godsdienste se leiers opgetree het en hierdie bonatuurlike dinge het gebeur, het die mense gedink dit moet van God wees.
Soos vandag meen baie mense as só iets gebeur, dan moet dit van God af kom.
Daarom die woorde in die teks: Wat die gawes van die Gees betref wil ek hê dat julle ingelig moet wees.
Letterlik staan hier Wat die dinge van die Gees betref wil ek hê dat julle ingelig moet wees.
Ingelig wees hier is letterlik: nie onkundig wees nie.
In ons wêreld waar alles nog grotendeels met die verstand en rede uitgewerk word en daar min plek gelaat word vir die belewenis van die werking van die Heilige Gees, is dit noodsaaklik om kennis te dra van die Gees se werk in ons.
Ingelig hier beteken om te weet in ooreenstemming met wat God wil. Dis immers wat God hier aan ons openbaar in sy Woord. Hy wil dat ons wéét! Dit beteken ook dat ons dit kan ervaar. Dis nie net met die kop weet nie, maar ook met die hart – om dit maar so te sê.
Kom ons kyk wat die Here ons hier wil leer, wil inlig, oor die dinge van die Heilige Gees.
• Die eerste ding is dat mens nie kan bely dat die Jesus die Here is as die Heilige Gees dit nie vir mens gee nie (v3).
• Die verskeidenheid van gawes word deur dieselfde Gees gegee. Alle ledemate van die liggaam van Christus hoef dus nie dieselfde te wees nie. Daar sal ‘n verskeidenheid van gawes, bedienings en geestelike werkings in gelowiges wees (v4-6).
• Elkeen – elke gelowige – het sulke gawes. Daar is nie een wat kan sê: “Ek het niks ontvang nie” (v7).
• Hierdie gawes is tot voordeel van almal (v7).
• En die Heilige Gees deel dit uit aan elkeen soos Hy wil (v11).
• Daar is eenheid in die verskeidenheid (v12-13). Eenheid beteken dus nie eendersheid nie. En ook beteken verskeidenheid nie verdeeldheid nie.
• Net soos die ledemate van jou liggaam interafhanklik van mekaar is, so is ons met ons gawes interafhanklik van mekaar (v14-20). Ons het almal se gawes dus nodig, daar is niemand wat kan en mag sê dat hy of sy nie nodig is vir die optimale bestaan van die liggaam van Christus – die kerk – nie (vv 21-26).
• Dan sê die Here hier by monde van Paulus, dat mense sal neig om hulle toe te lê op die buitengewone gawes, dit wat die oog vang. Die wondergawes van genesing, praat in tale, uitleg daarvan en wonders. Dit was die probleem waarby Paulus wil uitkom daar in Korinte. Die gelowiges daar het gedink dat praat in ongewone klanke die kenmerk was wat jou onderskei het as gelowige. Baie gelowiges vandag dink ook nogal so. Daar is baie mense wat dink dat wanneer jy in tale praat jy eers werklik ‘n gelowige is. Maar dis nie waar nie. Daarom die woord in v31: Lê julle toe op die beste genadegawes. En wat is die beste? Dit wat die Heilige Gees aan jou uitgedeel het, dis die beste! Wees wat jy is in gehoorsaamheid aan die Here.
En dan werk Paulus dit uit in hfst 14 en sê dat die beste vir die mense in Korinte was dat hulle hulle toelê op die gawe van profesie – om God se wil te wete te kom – as wat hulle ongewone tale praat wat baie werd is vir individuele gelowiges, maar dikwels nie tot stigting is vir almal waar hulle saamkom nie.
• Maar dit wat die Here ons hier leer oor die werking van die Heilige Gees in ons wat sentraal staan, is die liefde. Al doen ek al hierdie wonderlike dinge wat ek geestesgawes of genadegawes noem, en ek openbaar daarmee en daardeur nie die liefde – die vrug van die Heilige Gees nie – dan maak ek geraas soos ‘n leë blik:irriterend en met geen belofte nie. Al gebeur daar die wonderlikste goed in en deur die liggaam van Christus – sonder liefde is dit betekenisloos.

En liefde is verhoudings. Jou verhouding met jou man of vrou, met jou kinders en jou ouers, met jou familie, met jou familie hier in die huisgesin van God. Dis ook jou verhouding met God. Hy wat jou eerste liefgehad het. “God het die wêreld so lief gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê.”
Daarom is liefde in ‘n sin om in ‘n doodloopstraat ‘n pad uit moontlik te maak. As jy ooit wonder oor liefde, dink aan Christus. Wat het Hy kom sê en kom doen. Hy is die verpersoonliking van liefde. Hy het die pad van die liefde geloop en so vir jou kom wys. Soveel dat Hy vrywillig aan die kruis gesterf het sodat jy die lewe kan hê.
Daarom het Hy sy Gees gestuur, om al hierdie dinge – die werkinge van die Gees in ons, die genadegawes – in ons te werk. Dis die boublokke van die liefde. Dis waarmee verhoudings gebou word. Gebruik al jou gawes, alles wat jy ontvang het, om in liefde op te bou.
En hoe moet jy deur God se genade wees om dit reg te kry? Kom ons kyk na 1 Kor 13:4-7:
En vul jou naam maar in by die spasies:
___________ is geduldig, _____________ is vriendelik, nie afgunstig nie, nie grootpraterig nie, nie verwaand nie.
____________ handel nie onwelvoeglik nie, soek nie my eie belang nie, is nie liggeraak nie, hou nie boek van die kwaad nie.
______________ verbly my nie oor onreg nie, maar verheug my oor die waarheid. Ek bedek alles, glo alles, hoop alles, verdra alles.
So is die liefde die een groot gebod, die oorheersende lewensbeginsel, in my gebruik van die presente, die gawes, wat die Here my gegee het.

Werk van die Heilige Gees (02): Bybelstudie oor die vrug van die Gees

Lees Gl 5: 13 - 26 en veral vers 22-23

Die doel van heiligmaking is nie alleen om die werke van die vlees af te lê nie, maar om die vrug van die Gees in die plek daarvan op te neem.

Vrug van die Gees:
1. Die vrug van die Gees veronderstel ‘n lewende boom/plant – dit word nie geproduseer in dié wat geestelik dood is nie.
2. Dis nie die vrug van die Gees in die sin dat Hy die boom is wat dit dra nie. Die Gees is die Een wat die boom geplant het (wederbaar) en laat groei het (heiligmaking).

 Vergelyk vir die “wortels” van die vrug die volgende tekste:
Liefde - 1Jh 4:16
Vreugde - Sef 3:17
Vrede - Heb 13:20
Geduld - 2Pt 3:9
Vriendelikheid - Ef 2:7
Goedheid - Ps 27:13
Getrouheid - Klaagl 3:23
Nederigheid - Mt 11:29
Selfbeheersing - Lk 1:51 (Selbeheersing kom van die woord vir krag(tig) = lett.: om jou krag in toom te hou.)

• Gedring deur die Heilige Gees, vertoon ‘n Christen se karakter merkbare ooreenkomste met God se “karakter”. Moet dit in jou die gevoel opwek: “Kyk goed hierna (bg.eienskappe van God) en probeer harder” ? Kan jy dit ooit bereik?

3. Die kwaliteite van lewe wat “vrug” genoem word dui op iets wat groei. Jy kan die groei promoveer, maar kan dit nie inisieer of verseker nie. Net soos vrugte nie gefabriseer kan word nie, maar wel aangehelp kan word deur te sorg dat dit genoeg lig, water en kos kry. Die groei van die vrug (wat reeds daar is) hang af van bewerking en versorging.
• Watter “lig, water en kos” moet jy kry?

4. Die woord “vrug” dui oënskynlik in die teks (Gl 5:22) daarop dat die mens geen poging hoef in te sit nie.
Vergelyk mens egter ander tekste hiermee, is dit duidelik dat so siening van alle waarheid ontbloot is. Vgl.: 1Tim 6:11 - “Streef na opregtheid, toewyding aan God, geloof, liefde, volharding, minsaamheid.” En ook 2Tim 2:22 - “en streef na opregtheid, geloof, liefde en vrede”. Hier word Tim. beveel om na die “vrug van die Gees” te streef.
Nastreef van die vrug van die Gees

Die nastreef van die vrug is ‘n top prioriteit vir gelowiges. Die eienskappe van die vrug is doelwitte waarheen elke gelowige moet mik. Daarom is dit baie belangrik om te weet wat elk beteken en hoe daarna gestreef kan word. Dan kan daar by jou as gelowige leemtes en sterkpunte geïdentifiseer word en daaraan gewerk word.

Oor persoonlikheid is daar baie stof in die Bybel te vind. Twee sake in verband met persoonlikheid is belangrik om genoem te word:
1. In die Bybel is persoonlikheidstipes ‘n vloeibare saak. Dit bestaan uit die basiese natuur [Gr.= phusis] waarmee mens gebore is wat ontwikkel in reaksie op die lewe en ook deur God verander en gevorm is.
2. Daarom kan “persoonlikheid” verander. Die vrug van die Gees is sulke “persoonlikheidseienskappe” wat verkry en ontwikkel kan/moet word. Iemand wat geleer het om hierdie vrug van die Gees te produseer, het sy probleme oorkom en is in staat om dit te bly oorwin. Daarom is die vrug van die Gees die “opneem”- of dóén-kant van heiligmaking.

 Gaan die volgende tekste na vir die opdrag om die eienskap na te streef.
Liefde - Mt 22:37-39
Vreugde - Fil4:4
Vrede - 1Pt 3:11
Geduld - 1Tess 5:14
Vriendelikheid - Kol 3:12
Goedheid - Gal 6:10
Getrouheid - Op 2:10
Nederigheid - Tit 3:2
Selfbeheersing - 2Pt 1:5-6

• Watter van hierdie eienskappe van die vrug van die Gees “pas” by jou persoonlikheid?
• Wat sê die feit dat daar in Gl 5:22 net van “vrug” (en nie: “vrugte” nie) gepraat word vir jou voorkeur van een van bogenoemde?
• Hoe produseer die Gees hierdie vrug en hoe kan jy as herder ander help om dit na te streef?

Die basiese antwoord is: Die vrug van die Gees word gekultiveer en geproduseer deur biddende, gereelde studie en gehoorsame toepassing vd Woord. (Nastreef beteken: streef na, najaag, naspoor, vervolg met vasberadenheid en volharding.) Dit gebeur nie met ‘n towerslag op ‘n Donderdagmôre om 06:00 wanneer die Heilige Gees jou daarmee “slaan” nie!

• Waar, dink jy, hou jou ”najaag” op en begin God se aksie? Wat is die rol van die Heilige gees in hierdie groei?

Werk van die Heilige Gees (02): Vrug van die Gees

Lees Gal 5:13 – 26

In hierdie hoofstuk gaan dit oor vryheid. Christelike vryheid.
Om werklik vry te wees is nie om te maak soos wat jy wil nie, maar om verlos te wees van enige ander bande wat jou bind en jou verhoed om Jesus Christus te dien en na te volg.
Vraag: Watter bande bind jou om die Here nie te dien soos wat jy moet en graag sou wou nie?
In hierdie deel wat ons gelees het is dit enige gebruik of gewoonte van mense wat jou in ‘n rigting weg van God af indwing. Enige sonde waarmee jy in jou lewe te doene het waarmee jy nie gebreek kry nie.
Daarom die bevel in v16:
Wat ek bedoel, is dít: Laat julle lewe steeds deur die Gees van God beheers word, dan sal julle nooit swig voor begeertes van julle sondige natuur nie. (Ga 5:16)
Letterlik: wandel in die Gees, dan sal die begeertes van die vlees, die sondige natuur, nie jou einddoel of vervulling wees nie.

Wat gegee is
Die Here Jesus Christus het jou mos verlos van die mag van die sonde en die dood. Jy behoort nou aan Hom. Hy’t vir jou betaal met Sy bloed aan die kruis. Hy het jou losgekoop van die mag wat die sonde op jou gehad het. Jy kan nou saam met die Gees loop op hierdie pad wat die Here Jesus Christus kom oopmaak het na die hemel waar Hy vir jou gaan plek maak het.
Dis wat die Heilige Gees kom doen: Hy bring jou in en begelei jou na die punt en plek in jou lewe waar jy werklik die heerskappy van God oor jou lewe erken en beleef en jy deel het aan al die seëninge wat Christus kom gee het.

Wat jy moet doen
Maar v16 praat duidelik van jou verantwoordelikheid hierin:
Wat ek bedoel, is dít: Laat julle lewe steeds deur die Gees van God beheers word, dan sal julle nooit swig voor begeertes van julle sondige natuur nie. (Ga 5:16)
Letterlik: wandel in die Gees, dan sal die begeertes van die vlees, die sondige natuur, nie jou einddoel of vervulling wees nie.
Kom ek illustreer dit: God die Here besit die wêreld en alles wat daarin is. Aanvanklik was almal, ook die mense, baie gewillig om onder die enigste Koning en Heerser te dien en het dit met vrywilligheid en met volle instemming gedoen. Totdat ‘n ander heerser, die duiwel, opstand gestook het en die mens teen God laat draai het. Die duiwel het die mense wat hy in sy mag gekry het, willoos gemaak en met vrees vervul sodat hulle hom moet dien. Hy regeer deur vrees. Vrees vir swaarkry, ongelukkigheid, mislukking en dood. Op hierdie pad word mense verstrengel in bande van ...
onsedelikheid, onreinheid, losbandigheid, afgodsdiens, towery, vyandskap, haat, naywer, woede, rusies, verdeeldheid, skeuring, afguns, dronkenskap, uitspattigheid en al dergelike dinge. (Ga 5:19-21)

Want sien, vrees vir ongelukkigheid en swaarkry en die dood, laat mense al hierdie dinge doen. Dis ‘n reaksie op die leuen dat ek totale beheer het oor my lewe en niks en niemand anders kan daarmee inmeng nie. Dis ‘n reaksie op die leuen dat vryheid beteken dat ek kan maak wat ek wil.

Maar dis nie waar nie. ‘n Vis is mos nie vry as hy buite die water is nie! ‘n Vis is vry solank hy binne die water bly. Wandel deur die Gees beteken dat ons soos visse is wat aan God behoort. Ons is vry binne die water van God se woord en wat Hy van ons vra.
Dit beteken nie dat ek soos ‘n robotvis in hierdie water beweeg nie. Ek is nie willoos nie. Maar ek staan onder heerskappy van die Here deur die Gees. Dit beteken dat ek die verantwoordelikheid het om in hierdie water, hierdie terrein, hierdie bewuste erkenning van God se heerskappy te bly. Buite die water beteken dit dood. Binne hierdie water is daar ruimte om te beweeg, ruimte om te groei, te werk, te speel: kortom: ruimte om te lééf! Voluit te leef.

Prakties gesien
Die manier hoe jy jou verantwoordelikheid nakom om hierdie heerskappy van die Heilige Gees te erken en uit te werk in jou lewe, is deur gehoorsaam te soek en te doen wat God wil, wat die Heilige Gees in jou werk. En dit staan hier:
Die vrug van die Gees, daarteenoor, is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelikheid, goedhartigheid, getrouheid, nederigheid en selfbeheersing. (Ga 5:22-23)

Nou oor die letterlike betekenis hievan kan julle in die volgstuk wat beskikbaar is, verder lees en leer.
Net dit: die eerste drie fassette van die vrug van die Heilige Gees gaan oor gewoontes van jou denkwêreld wat hul oorsprong vind by God.
Die tweede groep van drie is die uitreik na ander. En dit word gestut deur liefde, vreugde en vrede.
Die laaste groep van drie fasette van die vrug van die Heilige Gees begelei die algemene gedrag van ‘n gelowige wat beheers word deur die Gees.
Dis maar ‘n indeling wat mens sou kon maak om jou gedagtes hieroor opnuut te prikkel.

Die punt is: liefde word nie sonder rede eerste genoem nie. In ‘n sin is dit die somtotal van alles wat hier genoem word. En, sou mens kon sê, is alles wat daarop volg hier ‘n verdere uitwerking van hoe om die liefde tot sy reg te laat kom.
DG Barnhouse het dit so gestel:
Die kern van die vrug van die Heilige Gees is liefde.
Vreugde is liefde wat sing
Vrede is liefde wat rus
Geduld is liefde wat uithou
Vriendelikheid is liefde se sagte aanraking
Goedhartigheid is liefde se aard
Getrouheid is liefde se goeie gewoonte
Nederigheid is liefde wat sefvergetend handel
Selfbeheersing is liefde wat die leisels hou.
Ons lewe deur die Gees; laat die Gees nou ook ons gedrag bepaal. (Ga 5:25)

Letterlik staan hier in die laaste reëltjie van v25: “laat ons ook deur die Gees wandel”.
Hierdie wandel beteken om in pas te wees met die Heilige Gees. Om in te stem en saam te stem met die Heilige Gees. Soos soldate wat in gelid marsjeer. Marsjeer saam met die Heilige Gees.

Nou wat gaan dit wees? Die vrug van die Gees? Of die praktyke van die sondige natuur? Dis soos twee soortgelyke honde, kom ons noem hulle: Vrug-van-die-Gees en Sondige-natuur, wat jy aan die veg sit. Watter een gaan wen?
Die een vir wie jy kos gee!

Ek het jou in die begin gevra: Watter bande bind jou om die Here nie te dien soos wat jy moet en graag sou wou nie?
Die antwoord lê daarin: gee jy nie dalk vir die verkeerde hond kos nie?
AMEN

Die werk van die Heilige Gees (01): Temastudie oor die inwoning van die Gees

Die Heilige Gees:
1. Woon in sy kerk as sy tempel. 1Kor 3:16.
2. Woon in die gemeenskap van die heiliges as sy tempel. 1Kor 6:19; 2Kor 6:16.
3. Is belowe aan gelowiges. Eseg 36:27.
4. Gee gelowiges vreugde. Jes 63:11; 2Ti 1:14.
5. Vervul gelowiges. Hd 6:5; Ef 5:18.
6. Gee:
a. Verfrissing/vernuwing. Rom 8:11.
b. Leiding. Jhh 16:13; Gal 5:18.
c. Dat vrug gedra kan word. Gal 5:22.
7. Is ‘n bewys dat jy aan Christus behoort. Rom 8:9; 1Jh 4:13.
8. Is ‘n bewys van aanneming. Rom 8:15; Gal 4:5.
9. Bly in. 1Jh 2:27.
10. Wie die Heilige Gees nie het nie:
a. Word beheers deur natuurlike drange. Judas 1:19.
b. Is sonder Christus. Rom 8:9.
11. Staan teenoor ons sondige natuur. Gal 5:17.

Nadat jy die teks by elke punt hierbo nagegaan het, vra telkens: Noudat ek dit (opnuut) weet, wat is my reaksie? Of: Wat doen ek nou op grond hiervan? Jy kan dit ook met die groep / gesin deel.

Die werk van die Heilige Gees (01): Die Heilige Gees gee lewe

Lees Rm 8:1 tot 17. Fokus: Rm 8:9
Verdra my vir ‘n oomblik om ‘n paar goed uit die redenasie van Paulus hier in die deel wat ons gelees het aan jou uit te wys. Ek is bang dat jy, soos ek aanvanklik, iets gaan mis.
Want sien, ék het na die teks toe gekom om hierdeur een ding baie duidelik aan te toon. Kyk bietjie saam met my:
Julle word egter nie deur julle sondige natuur beheers nie, maar deur die Gees, want die Gees van God woon in julle. As iemand die Gees van Christus nie het nie, behoort hy nie aan Christus nie. (Rom 8:9)

“... want die Gees van God woon in julle.”
Wóón! Dis die woord vir huis, blyplek. God sélf, God die Heilige Gees, woon in julle. Het sy blyplek in die gelowiges kom maak. Sy huis is in julle! In ons!
En onmiddelik het ek gedink: Waar het God oral gewoon in die Bybel?
Ons lees van verskeie plekke. In die tuin nadat Hy alles gemaak het (Gen 3:8). Toe, na die sondeval, het Hy verkies om sy Naam te vestig in die Tabernakel. Daarna in die Tempel. Toe het ons Here Jesus Christus gekom en van Hom staan daar:
Die Woord het mens geword en onder ons kom woon. Ons het sy heerlikheid gesien, die heerlikheid wat Hy as die enigste Seun van die Vader het, vol genade en waarheid. (Joh 1:14)

En toe is die Heilige Gees uitgestort en dis wat in die teks geskryf staan: “... die Gees van God woon in julle”.
En wat ‘n preek is dit nie! God wat in ontoeganklike lig woon, God deur wie ons leef, beweeg en bestaan, kies sy woonplekke, sy adresse, met óns in gedagte! Hy kies sy adresse sodat dit vir ons moontlik sal wees om met Hom in verhouding te kan staan. Omdat Hy met ons ‘n verbond gesluit het. En altyd al nader en al duideliker: God buite, God onder en toe God in ons.
Hoe lief het Hy ons nie!!
Maar, daar is meer hierin.
Wanneer jy in ‘n plek intrek om daar te woon, dan word daardie plek verander en reggemaak soos jy dit graag wil hê. Dit word ‘n plek waarvan jy kan sê: Oos, wes, tuis bes. En soos die jare vorder word jou blyplek soos wat geld en tyd toelaat, verbeter om werklik iets te vertoon van jouself en hoe jy wil hê dat dit moet wees. Dit beteken dat jy so mettertyd al die slegte dinge van die huis verwyder en dit vervang of volmaak met wat vir jou reg is.
Maar jou woonplek, of plekke, verklap altyd iets van jouself.
Hier staan in v9 dat die Heilige Gees in elke mens kom woon wat aan ons Here Jesus Christus behoort. Dit staan ook in 1Kor 3:16 dat ons tempel van God is en dat die Gees van God in ons woon. Dis ‘n ander manier om te sê dat die Here Jesus Christus in ons is (v10) en ons in Hom is (v1). Christus in ons en ons in Christus. Dis ‘n totaal nuwe bedeling wat aangebreek het met die koms van ons Here Jesus Christus.
Dis die bedeling van die lewe. Dit is wat die Heilige Gees kom doen het:
Die wet van die Gees wat aan jou in Christus Jesus die lewe gee, het jou vrygemaak van die wet van sonde en dood. (Rom 8:2)

Dis duidelik: daar is ‘n lewegewende wetmatigheid of bedeling. Die bedeling van die Heilige Gees. En daar is ‘n doodsbedeling of wetmatigheid. Die twee staan lynreg teenoor mekaar.
En kyk maar oral in die Bybel, ook in die OT, waar daar ‘n nuwe begin uit ‘n doodloopstraat is, dis waar die Heilige Gees werksaam is.
Dit spreek vanself dat as jou Eienaar, die Here Jesus Christus, in sy groot genade deur sy Gees in jou kom inwoon het, dat Hy veranderings sal wil aanbring. Hy het jou immers gekoop met sy bloed en Hy sal jou wil verander sodat dit vir Hom aangenaam is om met jou geassosieer te word.
Hoekom is dit dan so moeilik om te verander?
Hoekom is daar soveel weerstand teen verandering? Hoekom is daar soveel krapperigheid om hierdie genade van God te aanvaar?
Daar is verskeie antwoorde wat mens kon gee hierop. Ek wil 3 gee:
1. Ek hoef nie te verander nie want ek het geen behoefte aan verandering nie.
Hierdie standpunt kom daarvan dat ek nie besef hoe groot my sonde en ellende is nie. Ek besef nie waarvan ek verlos moet word nie. As jy jouself moet meet op ‘n punteskaal teen die 10 gebooie, gaan jy waarskynlik heeltemaal goed daarvan afkom. Wanneer jy die 10 gebooie so hoor, kom jy nie eintlik agter watter een jy nou eintlik oortree het nie.
Dit mag dalk vir jou so lyk, br en sr, maar die uiteinde van hierdie manier van dink is: jy jaag nie meer die verandering na nie. Jy hunker nie om al meer en meer te word wat die Here Jesus Christus wil hê dat jy moet wees nie. Jy beleef nie bewustelik dat die Gees van Christus in jou woon nie. Die huis wat jy is raak al hoe meer bouvallig, omdat jy nie meer aan jouself laat werk nie.
2. Ek kan myself verander.
Dis eintlik baie snaaks: jy wil nie eintlik verander nie, maar as dit dan moet, dan sal jy jouself verander. Dan trek jy hier ‘n bietjie reg. Maak daar ‘n klein verstellinkie en aanpassinkie. En dan dink jy dat jy nou nuut is. Jy hou jou voor aan die wêreld asof jy ‘n nuwe huis is.
Weet jy, so verneuk jy dalk baie mense, maar nie vir God nie en ook nie vir die duiwel nie. Paulus stel ‘n baie duidelike en defnitiewe kontras tussen die dinge van die sondige natuur en die dinge van die Gees. Daar is geen kompromie en geen vriendskap moontlik tussen die twee nie.
Nee, daar moet ‘n radikale verandering plaasvind. Godsdienstige kosmetiek help nie. Aanplak en aanpleister help nie. Jy moet herskep word, nuut word. Die ou, muwwe mens moet doodgemaak word en die nuwe moet opstaan. Dis so radikaal verskillend soos lewe en dood. Dit staan hier in v10: Omdat Christus in julle is, gee die Gees aan julle die lewe op grond van God se vryspraak
Jy kan alles van Christus af uit jou kop uit opsê en tog niks van Hom weet nie. Dan gaan die vryspraak ook by jou verby soos vloedwater. Self kan jy nie verander nie, dis die Heilige Gees se werk in jou. Jou eie pleisterwerk, jou eie verandering help nie. Net bekering bring hierdie wonderwerk. Dit is vryheid. Dit is oorwinning.
3. God kan ons nie verander nie.
Nog ‘n rede hoekom dit so moeilik is om te verander is die gedagte dat God ons nie kan verander nie. Mense glo dit graag: so gemaak en so laat staan hoor mens dikwels. Met die bedoeling daarby: selfs God kan nie verandering aanbring nie.
Dit is om God te wantrou. Die enigste manier waarop jy – enige mens – verander kan word om nuut te word en om om te keer, word só gewantrou.
Wanneer God deur sy Gees werk, dan vind daar nie bloot net kosmetiese veranderings plaas nie. Dan is dit wat jy voorhou nie bloot net vir die goeie indruk van die huis nie, maar is dit ‘n werklik grondige nuutmaak van jou huis.
Weet jy, ou vervalle huise of murasies is huise wat nie meer gebruik word nie, omdat dit nie aan die behoeftes van die eienaar van so huis voldoen nie. Dikwels word erwe deur ontwikkelaars gekoop en die huise daarop platgestoot en nuwe geboue opgerig.
Net so is dit as die Heilige Gees in jou werk. Daar sal verandering plaasvind. Dit wat jou Eienaar in jou wil sien, moet jy vertoon. Jy moet daarheen werk. Jy moet jou versit teen die sondige natuur wat nie wil verander nie en jy moet jou verlustig in wat Christus vir jou verwerf het en van jou verwag. Hierdie soort verandering is die natuurlikste ding waaraan ‘n gelowige moet deelhê.
Ons Here Jesus Christus het jou so lief dat Hy ter wille van jou aan die kruis gesterf het. Die Heilige Gees het jou so lief dat Hy ter wille van jou in jou leef. Dat Hy ten spyte van al die dinge wat jy doen wat Hom seermaak en bedroef, in jou bly leef. Ten spyte van die feit dat Hy nie kan wag dat die dinge wat pla, moet verander om Hom te pas nie, verdra Hy dit nog. Maar die tyd loop uit. Ons Here Jesus Christus kom.
Daarom dan – staan hier in v12 – staan ons onder ’n verpligting, maar nie teenoor ons sondige natuur om daarvolgens te lewe nie. Ons staan in verpligting teenoor die Heilige Gees om deur Hom te leef in en deur die genade wat aan ons geskenk is.
Jy is sy tempel. Hy woon in jou. Is Hy tuis in jou?